Wieloduszne pieśni ze szpitalnych cel, półprzytomne zapiski, słowa chwytane jak oddechy przeciw letargowi.

Wiersze o miłości, której nikt sobie nie wyobrażał, autorki niezwykle dojrzałej, świadomej samej siebie i otaczającego ją świata.

500 lat dzwonu Zygmunta

Szanuję Adama, jabłko, żebro i rzepkę kolanową oraz przyzneję trafność Wojaczkowemu \"Poematowi mojej melancholii: \'Po czwarte: Mickiewicz jest kobietą (też z mojego wiersza\'\".

Administracyjnoprawne instrumenty ochrony socjalnej w Galicji doby autonomicznej

Prof.