Bywa, że czas nie leczy ran.

Zbiór opowiadań inspirowany opowieściami o kryminalistach oraz ich pogromcach w jedynej słusznej konwencji: bizarro.

Jest dzień przed końcem roku, fatalne warunki pogodowe, a do tego grupa pracowników, która nie pała do siebie sympatią i która ma spędzić ze sobą czas przez najbliższych kilka godzin.

Max i Eliza nie potrafią zdefiniować uczucia, które ich łączy.

Weird ma wiele masek, a niektóre z nich wyglądają zupełnie jak twarze naszych bliskich.

Jak zachowałby się przyzwoity człowiek, gdyby mógł bezkarnie decydować o działaniach innych osób?

Czy zakorzenione od dzieciństwa wartości moralne pozwoliłyby mu na czynienie zła?

Co by się stało, gdyby pokusa wyrządzenia okrutnych krzywd i

Dobre opowiadanie powinno być piękne jak róża, a jednocześnie masakrować umysł czytelnika z bezwzględnością karabinu maszynowego.